Άγγελοι της γης που σώπασαν νωρίς…

Του Παναγιώτη Νανούδη

     Σ΄ ένα κόσμο μεγάλων, γεμάτο από μίσος και ατελείωτων διαφορών… παιδικές φωνούλες σίγησαν πρόωρα, παιδικά χαμόγελα χάθηκαν ξαφνικά και αθώα παιχνίδια σταμάτησαν για πάντα.

     Όλες τους μικρές αγγελικές ψυχές, ανθρώπινες υποστάσεις μα ουράνιες υπάρξεις που μας δείχνουν αιώνια τις αξίες της ζωής. Για κάποιους... αποτελούν «παράπλευρες απώλειες» κάθε τρελού και άδικου πολέμου της γης.

     Ισχυροί εναντίον αδύναμων, υλιστές εναντίον βιοποριστών, πολεμοχαρείς ενάντια αθώων ανθρώπων.

  Και όλοι εμείς…  Ευρωπαίοι, Αμερικανοί και Ασιάτες άτομα ανεπτυγμένα μα όχι συνειδητοποιημένα αφουγκραζόμαστε τη φρίκη σαν να μην έχουμε φωνή. Άβουλοι θεατές, ανίκανοι υπερασπιστές της ζωής γινόμαστε και εμείς συμμέτοχοι στο έγκλημα του πολέμου και του παραλογισμού.

    

   Σε μια γη πονεμένη και με ιστορία συνεχώς αιματοβαμμένη, τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς χάνονται στην ιδέα του θανάτου και η ελπίδα για μια παγκόσμια ειρήνη αργεί στην λαχτάρα για ζωή. 

    

    Και όσο δεν βγαίνει ακόμη φωνή, άγγελοι της γης σωπαίνουνε νωρίς…