Η μελαγχολία των Χριστουγέννων

Της Χαρά Αναξαγόρα

Holiday Depression ή αλλιώς κατάθλιψη των διακοπών.

Δεν είναι τυχαίο που θα ακούσεις πολλούς να λένε ότι «μισούν τα Χριστούγεννα» και απεχθάνονται τις διακοσμήσεις και τα φανταχτερά λαμπάκια.

Εκείνοι που δεν μπαίνουν στον κόπο να στολίσουν τα σπίτια τους ούτε καν για την παράδοση.

Είναι οι ίδιοι, που ίσως ένα χρόνο αργότερα, ίσως τους δεις ερωτευμένους, να κρατάνε χεράκια στο Χριστουγεννιάτικο χωριό και να φωτογραφίζονται με τον Άγιο Βασίλη.

Όχι δεν τους ειρωνεύομαι, αντιθέτως έχω για σας μία πολύ καλή εξήγηση για το φαινόμενο αυτό.

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης, η γιορτή που προσφέρεις απλόχερα, που κρατάς χέρια και μοιράζεις φιλιά ευχών, είναι η γιορτή που αξιολογείς τον εαυτό σου και πράττεις αναλόγως για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.

Πολλοί λοιπόν, σιχαίνονται αυτή την περίοδο, γιατί κοιτάζοντας και αξιολογώντας τον εαυτό τους, αισθάνονται κενοί, μιας και ούτε φέτος δεν πέτυχαν τους στόχους τους και ακόμα χειρότερα, δεν κατάφεραν να βρουν το ταίρι τους για άλλη μια χρονιά.

Συγκεκριμένα, όπως παρουσίασαν και ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Τορόντο, καταλυτικό ρόλο παίζουν οι διαφημίσεις στα media που απεικονίζουν ευτυχισμένες οικογένειες.

Ακόμα, οι μοναχικοί άνθρωποι, οι αποξενωμένοι από τις loud παρέες και τις μεγάλες οικογένειες, δε δείχνουν να ανυπομονούν καθόλου για τα Χριστούγεννα.

Τα στολίδια, τα χρωματιστά φωτάκια και οι υπερβολικές διακοσμήσεις όχι μόνο δεν φτιάχνουν τη διάθεσή τους, αλλά αντιθέτως αυξάνουν την κατάθλιψη και την κενότητα που τους διακατέχει την περίοδο των διακοπών.

Να σας πω όμως; Πολλοί από εκείνους που τα Χριστούγεννα τους βρίσκουν γεμάτους, μαζί με την οικογένεια τους, με το ταίρι τους αγκαλιά, με γυαλιστερά ρούχα και επιμελημένα μαλλιά, χάνουν το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων. Χάνονται κάπου ανάμεσα στις δύσκολες αποφάσεις για ακριβά δώρα, στα ακριβοπληρωμένα σοκολατάκια και τις κλασάτες ρεβεγιόν με κόσμο που σιχαίνονται.

Οι άνθρωποι, οι πραγματικά μόνοι, είναι εκείνοι που θα ανταμώσουν τα Χριστούγεννα με σκυμμένο το κεφάλι, βλέποντας πίσω με νοσταλγία τα χρόνια που περνούν και τη ζωή που άλλαξε από τα περασμένα Χριστούγεννα.

Θα είναι οι ίδιοι που θα νιώσουν την ανάγκη να κάνουν δώρα σε εκείνους που τα χρειάζονται πραγματικά και ίσως τους τσακώσεις να πίνουν ζεστό σπιτίσιο κρασί με μια φτωχή οικογένεια στο χωριό. Όχι, καθόλου μην γελάς. Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι απλώς δεν το ξέρεις.

Δε θα το μάθεις ποτέ γιατί δεν έχουν την ανάγκη να διαφημίσουν τις πράξεις τους ούτε να κοτσάρουν 100 φωτογραφίες στο facebook. Δεν τα χρειάζονται αυτά για να νιώσουν γεμάτοι και ευτυχισμένοι.

Δεν μπορούμε βέβαια να μην αναφερθούμε σε εκείνους που ποσώς τους ενδιαφέρει εαν είναι Χριστούγεννα ή Πάσχα μιας και ζουν λες και η γη κινείται γύρω τους.

Αυτοί θα είναι πάντα αμέτοχοι τα Χριστούγεννα στα μάτια μας αλλά και στο δικό τους μυαλό. Η μαγεία των εορτών είναι για κείνους άλλη μία χαζομάρα που θα περάσει.

Εύχομαι όμως, και ίσως κάποτε τα καταφέρω, έστω για άλλη μία φορά να δω τα Xριστούγεννα με τα μάτια ενός μικρού παιδιού και να σκοτιστώ μόνο για το πώς καταφέρνει και ανοίγει όλα τα σπίτια ο Άγιος Βασίλης.

Σας εύχομαι το ίδιο!

Υ. Γ. Οι ειδικοί συμβουλεύουν πως καλό θα ήταν να ζητήσουμε βοήθεια εάν η θλίψη των εορτών μας καταβάλλει. Μπορούμε επίσης να στραφούμε στον εθελοντισμό ο οποίος πάντα καταφέρνει να μας γεμίζει!

Πηγή:  pillowfights.gr

Χαρά Αναξαγόρα

Φοιτήτρια Νομικής με πολλές απορίες γύρω από την ζωή, την αγάπη και τον έρωτα. Επαναστάτρια χωρίς αιτία, χωρίς να σηκώνω λέξη στο σπαθί μου, άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου πολύ πιο υπομονετικό απ’ όσο πιστεύουν οι απ’ έξω. Με κινητήρια δύναμή μου τη θετική σκέψη και την αγάπη, αντιπαθώ τις ανολοκλήρωτες καταστάσεις και οτιδήποτε δεν συμπληρώνει τις βλέψεις μου. Το γράψιμο το βρίσκω πιο αποτελεσματικό από ψυχανάλυση, από τα έξι μου που ξετυλίγω τους προβληματισμούς μου σε χρωματιστά ημερολόγια. Αν δεν με βρεις να διαβάζω, θα με βρεις τουρίστρια να ανακαλύπτω μια νέα πόλη!