Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Όλα όσα απέφηγαν να συζητήσουν τα κόμματα στην προεκλογική περίοδο



Στις πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών για τη χώρα –όπως συνομολογούν οι πρωταγωνιστές τους-, το διακύβευμα είναι η οικονομική πορεία της χώρας. Μόνο που στις 25 ημέρες της προεκλογικής περιόδου όλη η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το δημόσιο χρέος και τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Ασφαλώς πρόκειται για ζήτημα καθοριστικό για το παρόν και το μέλλον. Αλλά δεν είναι το μοναδικό. Η πραγματική οικονομία –η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, η μεταποίηση, το εμπόριο, ο τουρισμός, ο αγροτικός τομέας- έχουν πολλά ζητήματα να λύσουν, αλλά τις προηγούμενες εβδομάδες βρέθηκαν στο περιθώριο, σαν υποσημειώσεις. Στην προεκλογική περίοδο έμειναν εκτός ατζέντας.

  Το μόνο συγκεκριμένο που ακούστηκε για τους ανθρώπους που καθημερινά παράγουν τον πλούτο της χώρας είναι οι φόροι, τους οποίους (υποτίθεται ότι) κάποιοι θέλουν να μειώσουν και κάποιοι άλλοι να αυξήσουν. Κανένα από τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία δεν μας αποκάλυψε τα σχέδια του για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Και αν για τη Νέα Δημοκρατία σε γενικές γραμμές ξέρουμε, αφού κυβερνάει τα τελευταία 2,5 χρόνια, για τον ΣΥΡΙΖΑ το πέπλο μυστηρίου είναι πυκνό. 
   Η επιμελημένη ασάφεια για την πραγματική οικονομία δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από γενικόλογες εκφράσεις, του τύπου «θα φέρουμε ανάπτυξη» και φθαρμένες λέξεις, του στιλ «πλούσιοι και φτωχοί».
    Το μόνο συγκεκριμένο που μάθαμε για την αγορά είναι ότι ο Σαμαράς θα μειώσει τον ΕΝΦΙΑ και τους φορολογικούς συντελεστές και ο Τσίπρας θα αντικαταστήσει τον ΕΝΦΙΑ και θα φορολογήσει με 60% όσα εισοδήματα ξεπερνούν τις 80.000 ευρώ το χρόνο. Δύο απόψεις συζητήσιμες, που βάζουν σε σκέψη για το μέχρι που μπορεί να φτάσει το παιχνίδι των εντυπώσεων. Διότι ενώ το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η φοροδιαφυγή, στο στόχαστρο παραμένουν τα δηλωμένα εισοδήματα. 
   Με αυτή τη θεώρηση, ένας επιχειρηματίας και ένας ακριβοπληρωμένος μάνατζερ, οι οποίοι παίρνουν ρίσκα και αποφάσεις, βγάζουν κέρδη και συντηρούν θέσεις εργασίας, βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση από έναν ελεύθερο επαγγελματία. Από έναν  τεχνίτη (υδραυλικό, ηλεκτρολόγο κ.λπ.) ή έναν επιστήμονα (γιατρό, δικηγόρο κ.λπ.), που δουλεύει μόνο για τον εαυτό του και όταν φτάσει να πληρώσει φόρους, αυτοί περιορίζονται στο ελάχιστο, αφού το μεγάλο μέρος των εισοδημάτων του παραμένει «γκρίζο».
   Επίσης, ενώ ένα άλλο μεγάλο –και εξαιρετικά βαθύ- πρόβλημα της κοινωνίας είναι η θηριώδης ανεργία, κανείς δεν μιλάει συγκεκριμένα για το πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης. Εκτός κι αν πάρουμε στα σοβαρά τις απόψεις για «τεράστια κενά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στην αυτοδιοίκηση και γενικότερα στο δημόσιο τομέα». Ή αν η λύση του προβλήματος θα δρομολογηθεί με κινήσεις όπως η επανασύσταση των δημόσιων ΚΤΕΟ και η επαναλειτουργία της ΕΡΤ.   
Την προσεχή Δευτέρα –όπως σωστά επισημαίνει κάποια από τις πολιτικές διαφημίσεις των ημερών- ο ήλιος θα ανατείλει στην ώρα του. Επίσης, όσοι εργάζονται θα πάνε στις δουλειές τους, ενώ όσοι δεν εργάζονται θα ζουν με το πρόβλημά τους. Αυτά είναι τα σίγουρα που γνωρίζουμε. Για όλα τα άλλα, μόνο εκτιμήσεις και υπομονή μπορούμε να κάνουμε....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου