Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Πέντε αρχαίες εφευρέσεις που δεν έχουν εξηγηθεί μέχρι σήμερα [εικόνες]



Μπορεί η επιστήμη να προχωρά και σιγά-σιγά να βρίσκονται απαντήσεις στα ερωτήματα που βασάνιζαν την ανθρωπότητα εδώ και αιώνες, ωστόσο υπάρχουν κάποιες αρχαίες εφευρέσεις που είναι σπαζοκεφαλιά για τους ειδικούς οι οποίοι δεν βρίσκουν ακόμα καμία απάντηση για την δημιουργία και τις δυνατότητες τους.
Μπορεί εμείς να έχουμε προχωρήσει αλλά οι πρόγονοι μας συνεχίζουν να μας προκαλούν
σύγχυση με κάποιες από τις εφευρέσεις τους. Αρκετές από αυτές δεν έχουμε καταφέρει να τις αναπαράγουμε , ενώ υπάρχουν άλλες που το καταφέραμε αλλά μετά από πολύ προσπάθεια και προηγμένα μέσα. Το μόνο σίγουρο είναι πως αναρωτιόμαστε «πως το έκαναν;».
Η ιστοσελίδα epochtimes.com αναφέρεται σε κάποιες από τις εφευρέσεις της αρχαιότητας που ξεπερνούν την σύγχρονη κατανόηση και οι επιστήμονες αναρωτιούνται «μας πως το έκαναν;».

Υγρό πυρ ή «ελληνική φωτιά»

Στο εικονογραφημένο χειρόγραφο του Σκυλίτζη εμφανίζεται μία αναπαράσταση της «ελληνικής φωτιάς» η οποία χρησιμοποιείται κατά του στόλου του αποστάτη Θωμά του Σλάβου. Η λεζάντα πάνω από το αριστερό πλοίο γράφει «ο στόλος των Ρωμαίων βάζει φωτιά στον στόλο των εχθρών».

Πρόκειται για το γνωστό σε εμάς «υγρό πυρ» που οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν από τον 70 έως τον 12ο αιώνα. Στην πραγματικότητα ήταν μία ουσία, η οποία περνώντας μέσα από σωλήνες εκτινασσόταν προς τα εχθρικά πλοία κατά την διάρκεια των ναυμαχιών και εκείνη τυλίγοντας στις φλόγες. Οι φλόγες δε που «παράγονταν» από αυτή την ουσία, ήταν αδύνατον να σβήσουν πχ με το θαλασσινό νερό αλλά χρειαζόταν είτε άμμος, είτε ούρα ή ξύδι.
Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε, από τί ήταν φτιαγμένο αυτό το χημικό όπλο ενώ οι Βυζαντινοί δεν είχαν αποκαλύψει ποτέ το μυστικό της παρασκευής του, παρά μόνο σε πολύ συγκεκριμένα άτομα, με αποτέλεσμα η γνώση να χαθεί.

Mithridatium, το αντίδοτο για όλα τα δηλητήρια

Το αποκαλούμε «καθολικό αντίδοτο» για όλα τα δηλητήρια και λέγεται ότι είχε ανακαλυφθεί από τον βασιλιά Μιθριδάτη τον 6ο του Πόντου (120-63 πΧ) και πως τελειοποιήθηκε από τον προσωπικό ιατρό του αυτοκράτορα Νέρωνα. Ωστόσο, η πολύτιμη αυτή ουσία, έμεινε γνωστή ως Mithridatium.

Η αρχική «φόρμουλα» χάθηκε σύμφωνα με μία μελέτη του 2008 υπό τον τίτλο «Ελληνική φωτιά, δηλητηριασμένα βέλη, βόμβες σκορπιού. Βιολογικά και χημικά όπλα στον αρχαίο κόσμο» του πανεπιστημίου Στάνφορντ.
Ωστόσο, άλλοι ιστορικοί υποστηρίζουν πως μεταξύ των συστατικών που χρησιμοποιήθηκαν για την παρασκευή του «καθολικού αντιδότου» ήταν το όπιο, ψιλοκομμένες οχιές και ένας συνδυασμός μικρών δόσεων από άλλα δηλητήρια και αντίδοτα.
Ο Σεργκέι Ποπόφ, κορυφαίος ερευνητής στο πεδίο των βιολογικών όπλων στην Σοβιετική Ένωση, είχε προσπαθήσει να παρασκευάσει ένα σύγχρονο Mithridatium αλλά δεν τα κατάφερε.

Η Ακτίνα Φωτός του Αρχιμήδη

Ο Έλληνας μαθηματικός Αρχιμήδης (πέθανε το 212πΧ) κατάφερε να βάλει φωτιά στα πλοία των Ρωμαίων, στις Συρακούσες με τη βοήθεια μια εφεύρεση που έμεινε γνωστή ως «Ακτίνα φωτός του Αρχιμήδη».
Πρακτικά ο κορυφαίος μαθηματικός εκτιμάται πως χρησιμοποίησε καλά γυαλισμένες μπρούτζινες ασπίδες οι οποίες τοποθετήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να συγκεντρώνουν τις ακτίνες του ήλιου και τις «αντανακλούν»πάνω στα εχθρικά πλοία- ξύλινα την εποχή εκείνη- τα οποία παραδίδονταν στις φλόγες.

Το Discovery Channel στην εκπομπή Mythbusters, προσπάθησε το 2004, να επαναλάβει αυτό το επίτευγμα αλλά τελικά απέτυχε και αποφάνθηκε πως πρόκειται για μύθο. Διαψεύστηκε όμως από φοιτητές του ΜΙΤ το 2005, οι οποίοι έβαλαν φωτιά σε ένα πλοίο στο Σαν Φρανσίσκο, ακολουθώντας πιστά την πρακτικές του Αρχιμήδη, 2.200 χρόνια μετά.

Το ατσάλι της Δαμασκού

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, τα σπαθιά φτιάχνονταν από μία ουσία που λεγόταν Ατσάλι της Δαμασκού που παράγονταν στη Μέση Ανατολή από μία πρώτη ύλη γνωστή ως Wootz, η οποία έκανε τα ξίφη ιδιαίτερα δυνατά και ανθεκτικά. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε το 300 π.Χ και στα μέσα του 18ου αιώνα οι γνώσεις γι αυτό χάθηκαν ξαφνικά. Σημειώνεται πάντως πως ένα μέταλλο τόσο σκληρό, θεωρείτο αδύνατο να σφυρηλατηθεί πριν τη Βιομηχανική Επανάσταση.

Το μυστικό του Ατσαλιού της Δαμασκού αποκαλύφθηκε όταν μόνο εξετάστηκε από ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σε σύγχρονο εργαστήριο. Τελικά απαιτήθηκε να επιστρατευτεί η νανοτεχνολογία για την παραγωγή του, υπό την έννοια πως προστέθηκαν κατά τη διαδικασία, συγκεκριμένα υλικά, προκαλώντας μια «χημική αντίδραση σε κβαντικό επίπεδο», όπως εξηγεί ο αρχαιολόγος Κ.Kris Hirst σε ένα άρθρο του για το About Education. Κάτι ανάλογο εκτιμάται πως γινόταν και πριν από εκατοντάδες χρόνια καθιστώντας το Ατσάλι της Δαμασκού, ανίκητο.

Vitrum Flixile, το εύπλαστο γυαλί

Υπάρχουν συνολικά τρεις αρχαίες αναφορές για μία ουσία που αποκαλούνταν Vitrum Flexile. «Εύπλαστο Γυαλί» είναι η ακριβής μετάφραση, ωστόσο δεν έχει διευκρινιστεί τι αφορούσε. Την πρώτη ιστορία για αυτή την ανακάλυψη, τη συναντάμε στο Πετρώνιο ο οποίος πέθανε το 66 μΧ.

Όπως γράφει, ένας τεχνίτης του γυαλιού, παρουσίασε στον αυτοκράτορα Τιβέριο (14-37μΧ) ένα γυάλινο δοχείο. Ζήτησε από τον αυτοκράτορα να του το δώσει πίσω και τότε ο τεχνίτης το έριξε κάτω. Ωστόσο το γυάλινο δοχείο έσπασε. Έκανε μόνο ένα βαθούλωμα και στη συνέχεια ο τεχνίτης το επανέφερε στο αρχικό του σχήμα. Ο Τιβέριος όμως, επειδή φοβήθηκε πως θα μειωθεί η αξία των πολύτιμων μετάλλων διέταξε τον αποκεφαλισμό του εφευρέτη ώστε το μυστικό του vitrum flexile να πεθάνει μαζί του.
Την ιστορία επανέλαβε ο Πλίνιος (πέθανε το 79μΧ) αν και υποστήριξε πως παρά τη διαρκή επανάληψή της, ίσως να μην είναι πλήρως αληθής. Περίπου 200 χρόνια μετά, εμφανίστηκε μια νέα εκδοχή της ιστορίας από τον Δίων Κάσιο, στην οποία ο εφευρέτης του ευέλικτου γυαλιού ήταν κάποιου είδους μάγος. Κατά τη δική του εκδοχή, όταν το δοχείο έπεσε στο έδαφος, έσπασε και ο «μάγος» το έφτιαξε με γυμνά χέρια.
Το 2012 η εταιρεία Corning παρουσίασε το ευέλικτο Willow glass. Είχε υψηλή ανθεκτικότητα στον ήλιο και ήταν αρκετά ευέλικτο ώστε να τυλίγεται με αποτέλεσμα να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο στην κατασκευή ηλιακών συλλεκτών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου