Είχα «ψαρώσει» όμως, είναι η αλήθεια, με το «πάνω απ’ τα νούμερα ο άνθρωπος» και τη συνθηματολογία περί ανθρωπιστικής κρίσης που έδειχνε αποφασισμένος να αναδείξει ο ηγέτης της αντιπολίτευσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ελπίζοντας, αμυδρά έστω, ότι τουλάχιστον η εξαγγελία για την επαναφορά του βασικού μισθού δεν ήταν σαν όλες τις άλλες.
Θεωρούσα άλλωστε και εξακολουθώ να θεωρώ ως το μεγαλύτερο νομοθετικό έγκλημα της μεταπολίτευσης την πτώση του βασικού μισθού στα 480 ευρώ καθαρά (427 για τους κάτω των 25 για να μην ξεχνιόμαστε). Η αφαίρεση με νόμο του κράτους του δικαιώματος αξιοπρεπούς διαβίωσης ακόμα και σε ανθρώπους που εργάζονται, ήταν ο βασικός λόγος που τάχθηκα νοερά υπέρ της αποπομπής της κυβέρνησης Σαμαρά.
Η καταδίκη του ανειδίκευτου, αλλά και του ειδικευόμενου νέου υπαλλήλου σε συνθήκες ορίων φτώχειας (σε συνδυασμό πάντα με το κόστος επιβίωσης στη χώρα) έχει οδηγήσει στα καταστροφικά αποτελέσματα της μετανάστευσης τόσων Ελληνόπουλων, αλλά και στο «μαρτύριο» πολλών εξ’ όσων δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα: ακόμα και στη φτωχοποιημένη Ελλάδα, οι αριθμοί προκαλούν σοκ: πάνω από μισό εκατομμύριο συμπολίτες μας αμείβονται κατά μέσο όρο με 420 ευρώ ΜΙΚΤΑ, όπως (μετά την ΕΛΣΤΑΤ) επιβεβαιώνουν και τα τελευταία επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ!
Είναι κάτι που θα «νομοθετούσε» ούτως ή άλλως ο αμυντικός μηχανισμός της αγοράς εν μέσω κρίσης; Πιθανόν, ωστόσο βέβαιο είναι ότι το κυβερνητικό φιρμάνι επιτάχυνε την ολοκληρωτική κατάρρευση αυτών που… κάποτε ονομάζαμε «εργασιακές σχέσεις».
Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά από το Μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ο καθένας έχει βάσιμες υποψίες να συμπεραίνει ότι μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα έκανε ακριβώς τα ίδια στη θέση της.
Η ανακούφιση οφειλετών και αδύναμων που ευαγγελιζόταν ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε και τελείωσε στη ρύθμιση των 100 δόσεων - μοναδική έως και σήμερα ηχώ της δήθεν αριστερής πολιτικής του.
Σήμερα όλοι γνωρίζουν τι έχει συμβεί μετά τα αρχικά τσαλιμάκια του Αλέξη προς τους δανειστές, έως ότου πέσει σαν... ώριμο φρούτο στην αγκαλιά τους.
Υιοθετώντας το «όταν δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσε το» (αν και στην πολιτική υπάρχει αποφυγή μέσω της παραίτη…χαχαχα), ο πρωθυπουργός δείχνει να απολαμβάνει τη μεταστροφή του. Τις προάλλες πανηγύριζε μέσω Twitter για το δημοσίευμα των Financial Times με τίτλο «η Ελλάδα εκπλήσσει με την οικονομική της ανάπτυξη»! Λεπτομέρεια: Οι Financial Times ήταν το ένα από τα τρία μεγάλα μιντιακά διεθνή συγκροτήματα (μαζί με Reuters και Bloomberg) που κατονόμαζε – έστω ανεπισήμως - η κυβέρνηση ότι προπαγανδίζει τις ελληνικές επιδιώξεις υπέρ των δανειστών κατά τη διάρκεια της επτάμηνης, περήφανης διαπραγμάτευσης.
Χώρια από τις ιδιωτικοποιήσεις που «τρέχουν» πια με γοργούς ρυθμούς (σε αυτό αλήθεια είναι πιο αποτελεσματικός ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω έλλειψης αντιπολίτευσης), την επιβάρυνση με νέους φόρους, τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και την ανάδειξη αριθμών και οικονομικών δεικτών στο επίκεντρο της ρητορικής του – όλα αυτά δηλαδή που αντιμάχονταν με σφοδρότητα ως αντιπολίτευση, η υπέρβαση κάθε μέτρου υποκρισίας καθρεφτίζεται σε αυτό που αποτελεί πια το νέο «χόμπι» της εφορίας.
Είναι το χόμπι των κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών. Το σαφάρι «υποκλοπής» των πολιτών έχει ανέβει σε άλλο level επί ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βάσει του ρεπορτάζ, οι κατασχέσεις έφτασαν στον αριθμό – ρεκόρ των 187.000 το διάστημα Ιανουαρίου - Ιουλίου για χρέη πολιτών προς την εφορία .Δεν σχολιάζω το «δίκαιο» ή όχι του μέτρου - σίγουρα το κυνήγι θα αφορά «δικαίους» και «αδίκους» ή καλύτερα και «ευπαθείς κοινωνικά ομάδες», όπως έρεπε να τιτλοφορεί ο Αλέξης Τσίπρας – απλώς προσπαθώ να φανταστώ τους πύρινους λόγους του κατά των κατασχέσεων και των κυβερνώντων αν ήταν (και) σήμερα στην αντιπολίτευση.
Σε λίγες ημέρες θα εκδοθούν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ και όσοι δυσκολεύονται να τον πληρώσουν θα πρέπει να μηδενίσουν τους λογαριασμούς τους, αν δεν θέλουν να τους μηδενίσει η εφορία. Η παράταξη δηλαδή που μας καλούσε να μην πληρώσουμε ΕΝΦΙΑ έχει οργανωθεί τόσο καλά μηχανογραφικά που θα βάλει χέρι «ετσιθελικά» για να τον εισπράξει.
Τι να κάνει και η κυβέρνηση… δυστυχώς, η επιθυμία των δανειστών αποτελεί διαταγή και σε αυτό το πεδίο. Οι οποίοι (δανειστές) θα το απολαμβάνουν μάλλον περισσότερο από τον Έλληνα πρωθυπουργό, ως άλλοι κατακτητές που αποπλάνησαν μετά δυσκολιών το αντικείμενο του «πόθου».
Μετά δυσκολιών έγινε και αυτή η εξομολόγηση, κατόπιν αποπλάνησης (ή αφέλειας αν προτιμάτε), ενός πρότερα φιλοσυριζαίου. Αντιλαμβάνομαι ότι για τους κανονικούς Συριζαίους έχει ακόμα ο καιρός. Σαν την ελπίδα που (ΔΕΝ ΗΡΘΕ, αλλά) πεθαίνει τελευταία…
Δημήτρης Καναβαράκης για το koolnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου