Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Παιδική απορία από γέρικο βλέμμα



Του Παναγιώτη Νανούδη

Για  ακόμη μία ημέρα, η χώρα σε κρίση… για πολλούς οικονομική, για κάποιους κοινωνική και γι’ άλλους ανθρωπιστική. Πολίτες της ίδιας χώρας, κάτοικοι της ίδιας πόλης και άνθρωποι της γειτονιάς με πρόσωπα χαμένα ψάχνουν για το αβέβαιο μέλλον τους.


Και έρχεται εκείνη η στιγμή που ένα μικρό παιδί σε ρωτάει γιατί είμαστε σε κρίση; Γιατί οι γονείς μου δεν έχουν δουλειά;  γιατί οι τράπεζες μας ενοχλούν καθημερινά; γιατί το κράτος μας έκοψε το ρεύμα; γιατί η γιαγιά δεν μας φέρνει άλλες καραμέλες... εκείνες τις βουτύρου;  Και τι να του πω! Σωπαίνω και απορώ… 

Μα πονώ… κάθε φορά που βλέπω την γιαγιά του. Ανθρώπινη φιγούρα κουρασμένη, ταλαίπωρη στον χρόνο, με απορίες παιδιού να με κοιτά στα μάτια και να με ρωτά… πότε θα δοθούν τα 200 ευρώ; θα μας κόψουν το φως; γιατί δεν μου δίνουν σύνταξη… δεν έχω φάρμακα πια… πεινάμε Παναγιώτη…  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου