10 πολύ εκνευριστικά πράγματα

Ξέρετε καλά ότι σας ενοχλούν. Ξέρετε καλά ότι στερούνται νοήματος και λογικής. Ξέρετε καλά ότι είναι εκτός κανόνων. Και δυστυχώς -τη στιγμή που χρειάζεται- δεν έχετε στην παρέα σας έναν Βάλτερ Σόμπτσακ, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους όπως μόνο εκείνος ξέρει.

Η αλλαγή στο τασάκι

Συμβαίνει παντού με τον ίδιο τρόπο, είτε είσαι σε καφετέρια, είτε σε εστιατόριο, είτε σε νυχτερινό κέντρο. Ο/η σερβιτόρος έρχεται με ένα καθαρό τασάκι πάνω σε δίσκο, με σκοπό

να αλλάξει το αντίστοιχο βρώμικο που υπάρχει στο τραπέζι σου. Αντί όμως να κάνει το προφανές, δηλαδή να πάρει το βρώμικο και στη θέση του να αφήσει το καθαρό, παίρνει στο χέρι το καθαρό, το βάζει πάνω από το βρώμικο, επιστρέφει και τα δύο στο δίσκο, αφήνει εκεί το βρώμικο και ξαναγυρίζει το καθαρό στο τραπέζι. Γιατί, καλέ μου άνθρωπε; Παίρνεις το ένα-αφήνεις το άλλο, απλά πράγματα. Γιατί κάνεις τρεις κινήσεις αντί για δύο; Σε ποια σχολή σερβιτορέων σας τα έμαθαν αυτά τα τάχα μου κυριλίκια; Γιατί μας καις τον εγκέφαλο χωρίς λόγο;

«Καλή σας απόλαυση»

Στα ίδια μέρη, κυρίως όμως στα εστιατόρια. Σου σερβίρουν το κυρίως και τσαααααακ «Καλή σας απόλαυση». Ότι τί δηλαδή; Ότι είναι τόσο γ@μάτο που δεν θα το φάω απλώς αλλά θα το απολαύσω με κλειστά τα μάτια και θα χαϊδεύομαι κιόλας, όπως οι γκόμενες με το γιαουρτάκι 2% στη διαφήμιση; Πες ένα «καλή όρεξη» εκεί πέρα και τελειώσαμε. Αλλά όχι, σας τα έμαθαν αυτά από τους ξένοι σερβιτόροι, που είναι πολύ επαγγελματίες επειδή λένε «enjoy» και το κάνατε τρεντ κι εδώ, τρομάρα σας. Μεταξύ μας το ιδανικό θα ήταν, εάν και όταν μας ακούτε να ρευόμαστε, να μας πείτε ένα «καλή χώνεψη». Αυτό μάλιστα, κερδίζει πουρμπουάρ.

Η τελευταία μπουκιά/γουλιά

Ας τελειώσει αυτό μια και καλή εδώ: Αγαπητέ σερβιτόρε, δηλώνω υπεύθυνα εκ μέρους όλων μας ότι την τελευταία γουλιά στο ποτήρι και την τελευταία μπουκιά στο πιάτο, την έχω αφήσει ΕΠΙΤΗΔΕΣ. Είτε γιατί θέλω να κάνω άλλο ένα τσιγάρο είτε για επιδόρπιο είτε για οτιδήποτε. Δεν γουστάρω να μου την παίρνεις νταβατζιλίκι, επειδή έτσι την είδες ή επειδή έτσι σου έχει πει το αφεντικό (για να παραγγείλω επόμενο) ή επειδή έτυχε να περνάς και ήταν άδεια τα χέρια σου και είπες να νιώσεις χρήσιμος στην κοινωνία. ΤΗ ΘΕΛΩ, πώς το λένε; Όσο για ‘σας που ρωτάτε «μπορώ να το πάρω;», έχοντας ΗΔΗ απλώσει χέρι, η απάντηση θα είναι πάντα η ίδια: Κάτω τα ξερά σας! Μπόνους: Τρελό ρησπέκτ σε μητέρα φίλου που, ενώ έτρωγε καλαμαράκια στην Κυψέλη και ο σερβιτόρος σήκωσε το πιάτο ενώ είχε ακόμα δύο μέσα, τα τσίμπησε αμφότερα με κίνηση νίντζα στον αέρα, τα ματσακόνιασε και μετά γύρισε και του είπε «ΤΩΡΑ μπορείτε να το πάρετε».

Αυτοί που πιάνουν δύο θέσεις πάρκινγκ

Αφού το βλέπεις, ρε άνθρωπε. Έχει χώρο για δύο αυτοκίνητα εκεί που πας να μπεις. Μπορεί και για τρία. Με λίγη προσπάθεια παρκάρει κι ο Μπάμπης το τριαξονικό. Γιατί πας και το βάζεις μες τη μέση; Και βγαίνεις και κοιτάς κιόλας, γελοίε τύπε, μην και χωράει να μπει και κανάς άλλος και σου έρθει κοντά κατά λάθος και σου γρατσουνίσει την «μπέμπα». Και φεύγεις και με χαμόγελο μάλιστα, που κατάφερες να παρκάρεις το Smart στη θέση του «Ρομίλντα». Τριμ@λακα.

Αυτοί που μιλάνε στο σινεμά

Σσσ, αρχίζει. Και δώστου διαφημίσεις για κλειστά κινητά. Πέφτουν οι τίτλοι αρχής. Σιγή. Ακόμα κι αυτοί που τρώνε νάτσος έχουν βάλει σιγαστήρα. Και ξαφνικά... ντριννν! «Έλα μωράκι μου... ναι μωράκι μου, αφού σου είπα... ναι, ναι, κι εγώ... έλα, δεν μπορώ τώρα, είμαι σινεμά... ναι, ναι, θα έρθω στην ώρα μου. Ναι, κι εγώ... όχι, όχι, εσύ πρώτη... όχι εσύ...». Φωνές, μπινελίκια, χριστοπαναγίες. Κλείνει κινητό, συνεχίζει σα να μην έχει συμβεί τίποτα. Α, το ringtone είναι Γιαννιάς.

Τα «αλάρμ» δεν άναψαν ποτέ

Είναι μπροστά σου. Και ξαφνικά σταματάει. Εκεί, όπως είναι. Στη μέση του δρόμου. Χωρίς αλάρμ, χωρίς καμία προειδοποίηση. Γιατί μπορεί. Γιατί μόλις πέρασε το περίπτερο και θυμήθηκε ότι θέλει προφυλακτικά. Γιατί εννοείται ότι «κερνάει» αβέρτα. Αφού μόλις στο έδειξε. Αν είσαι τυχερός μπορεί να σου κάνει την περίφημη «μισό λεπτό...» κίνηση με τον δείκτη να τρίβει τον αντίχειρα. Κι αν -αφού αποφύγεις το τρακάρισμα- τον ρωτήσεις «δεν έβγαινε με αλάρμ το μοντέλο που αγοράσατε, ε;» ετοιμάσου για καυγά. Δεν νογάει.

Αυτοί που σε παίρνουν για προσφορά το μεσημέρι και τσαντίζονται

-Καλησπέρα, από Ούγκαφον τηλεφωνώ. Ονομάζομαι Σπαζοκλαμπάνια. Τί πακέτο κινητής-σταθερής-ίντερνετ έχετε;

-Πώς βρήκατε τον αριθμό μου;

-Θα μου πείτε λίγο, έχω να σας πω κάτι που σας ενδιαφέρει

-Ξέρετε τί ώρα είναι;

-Είναι ώρα να αλλάξετε εταιρία. Με τη μοναδική προσφορά της Ούγκαφον...

-Δεν με ενδιαφέρει. Είναι 4 το μεσημέρι, κοιμάμαι, έλεος πια!

-Α, να σας πω, πώς μου μιλάτε έτσι κύριε;

-Εγώ;

-Ναι, εσείς. Για το συμφέρον σας σάς παίρνω, μη μου υψώνετε τη φωνή!

Οι βενζινάδες που το ξεχειλίζουν

-Είμαστε εντάξει, γέμισε

-Όχι, παίρνει λίγο ακόμα (συνεχίζει να ρίχνει)

-Είμαστε εντάξει, σας λέω

-Αφού παίρνει κανα δίευρω ακόμα, να το φουλάρουμε (ρίχνει)

-Δεν χρειάζεται να το φουλάρουμε

-Να, λίγο ακόμα (χύνεται βενζίνη απ’ έξω)

-Τί κάνετε;

-Πωωω, σόρι, να το σκουπίσω λίγο

Ντάξει ρε φίλε, να μου δηλώσεις από την αρχή ότι τα δίνεις όλα για την επιχείρηση και ότι παίρνεις 10% από τα «χασομέρια» να το καταλάβω (χωρίς να το δικαιολογήσω). Όμως υπάλληλος είσαι. Τί είδους βίδα έχει λασκάρει στο κεφάλι σου, τί ψυχαναγκαστικό στοίχημα έχεις βάλει με τον εαυτό σου και πρέπει να την πληρώσω εγώ, κινδυνεύοντας να γίνουμε Κούγκι;

«Ένα Bombay-τόνικ παρακαλώ»

Μπαίνεις στο μπαρ. Παραγγέλνεις. Έρχεται. Δοκιμάζεις. Κάτι δεν σου πάει καλά. Τη φωνάζεις. Της το λες. Απαντάει «Ναι, δεν είχαμε Bombay, οπότε σου έβαλα Gordon’s». «Ναι, αλλά εγώ ζήτησα Bombay. Αν ήθελα Gordon’s θα ζήταγα τζιν-τόνικ κι αν ήθελα κάτι παρεμφερές, θα ζήταγα π.χ. Tanqueray-τόνικ». «Έλα μωρέ, σιγά, αφού όλα τα ίδια είναι...» (ακολουθεί έκρηξη θυμού, ακατονόμαστες εκφράσεις, ποτήρια στον αέρα, εγκεφαλικό).

Η σειρά στο σούπερ μάρκετ

Φτάνεις στο ταμείο. Το καλάθι σου έχει μέσα καμιά 10αριά πράγματα. Τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου, εμφανίζεται πίσω σου 50άρα με δυο γάλατα, ένα ψωμί, ένα τσαμπί μπανάνες και σερβιέτες στο χέρι. Και σε κοιτάει με ύφος πληγωμένου σκύλου, για να την αφήσεις να περάσει μπροστά σου. Κι άμα τυχόν κάνεις πως αδιαφορείς, στο ρίχνει: «Εεεε, συγνώμη, μπορώ να περάσω μια στιγμή, που έχω λίγα πράγματα;». Read my lips, bitch: Ο-Χ-Ι.