Ολυμπιακοί Αγώνες: Ντόπινγκ – εργολαβίες – συμφέροντα

Όλα γίνονται εν γνώσει μας. Δεν υπάρχουν «αθώοι». Όλοι γνωρίζουν. Δε μιλάμε για υποψίες, για ενδείξεις. Κάθε λίγο προσφέρονται τρανταχτές αποδείξεις. Συνεχώς αποκαλύπτονται κρούσματα ντόπινγκ. Αφαιρούνται μετάλλια. Αποκλείονται αθλητές ή και ολόκληρες ομάδες χωρών. Έχουμε και ουκ ολίγα ελληνικά παραδείγματα. Χαρακτηριστικότερο η ομάδα άρσης βαρών, η «ντριμ τιμ», που μας χάρισε ρίγη
ντοπαρισμένης εθνικής συγκίνησης.
Πολλοί πλέον υποστηρίζουν ότι κανένα μετάλλιο σε Ολυμπιακούς, παγκόσμιους και πανευρωπαϊκούς αγώνες δεν κατακτιέται χωρίς ουσίες.
Ο έλεγχος του ντόπινγκ
Διενεργείται περιοδικά με βάση ένα κατάλογο απαγορευμένων ουσιών. Σπάνια όμως καταλήγει σε εγγυημένο αποτέλεσμα, γιατί:
-Εφευρίσκονται συνεχώς νέες ουσίες ή συνδυασμοί τους που δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο των απαγορευμένων.
-Όταν επισημανθούν, συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο, αλλά τότε οι αθλητές παύουν να τις χρησιμοποιούν και στρέφονται σε καινούργιες.
-Οι καλοί αθλητές, στους οποίους οι εταιρίες χορηγοί επενδύουν, ειδοποιούν για το χρόνο ελέγχου. Έτσι οι αθλητές προσαρμόζουν ανάλογα ημερομηνίες και δοσολογία, ώστε να μη φανεί στον έλεγχο η πραγματικότητα.
-Ο έλεγχος διαρκεί πολύ μεγάλο διάστημα, ώστε μαζί με τις ενστάσεις τα αποτελέσματα περνούν απαρατήρητα για τον πολύ κόσμο.
-Οι εταιρίες - χορηγοί συνεργάζονται για την προστασία των αθλητών τους από τον έλεγχο. Κάποτε βέβαια ο ανταγωνισμός μεταξύ τους διακόπτει τη συνεργασία και ξεσπούν σκάνδαλα. Ο Καναδός σπρίντερ Μπεν Τζονσον πλήρωσε μια τέτοια διακοπή. Όταν άλλαξε εταιρία - χορηγό, η παλιά, που ήξερε τί συμβαίνει, τον κατήγγειλε και ο έλεγχος ήταν αποτελεσματικός.
-Οι εταιρίες - χορηγοί αποσύρουν από αγώνες αθλητές τους, οι οποίοι επικαλούνται τραυματισμό, είτε γιατί δεν είναι σίγουρες για τη συγκεκριμένη διαδικασία ελέγχου, είτε γιατί αντίπαλος αθλητής άλλης εταιρίας βρίσκεται σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση.
Εργολάβοι, έργα και διαφθορά
Η ανάληψη Ολυμπιακών Αγώνων από μια πόλη ή χώρα δίνει το σύνθημα για ένα πάρτι κατασκευών, κερδοσκοπίας και διαφθοράς.
Προηγείται η φάση υποβολής υποψηφιοτήτων για την ανάληψη. Οι αλλεπάλληλες καταγγελίες για μίζες και λάδωμα των «αθανάτων» της ΔΟΕ υπέρ ορισμένης υποψηφιότητας είναι τα προκαταρκτικά. Στη συνέχεια παίρνουν τη σκυτάλη οι κατασκευαστικές εταιρίες. Έχουν ήδη προσυμφωνήσει και μοιράσει μεταξύ τους, σε συνεργασία πάντοτε με τις κυβερνήσεις, όλη την επιχείρηση προετοιμασίας. Έργα κολοσσοί, έργα φαραωνικά, υπέρβαση προϋπολογισμών, επιβάρυνση της οικονομίας της χώρας. Οι χειροκροτητές των μεταλλίων θα τα πληρώσουν ακριβά.
Η περίπτωση της χώρας μας (Ολυμπιακοί 2004) λέει πολλά. Μεγάλα, ογκώδη έργα χωρίς καμιά πρόνοια για χρήση τους μετά τους αγώνες. Δεν έγινε ποτέ γνωστό το ακριβές κόστος τους και η επίπτωση που είχαν στην οικονομική πορεία της χώρας…
Το πνεύμα των αγώνων
Όλο αυτό το πανηγύρι δεν έχει καμία σχέση με την προμετωπίδα των αγώνων, με το υποτιθέμενο πνεύμα τους. Αντί για το πνεύμα του «μεγάλου, του ωραίου και του αληθινού» έχουμε μικρότητα, ασχήμια και ψευτιά. Αντί για ευγενή άμιλλα, για συναδέλφωση και ειρήνη βλέπουμε ανήθικο ανταγωνισμό, συγκρουσιακό κλίμα, καταγγελίες και αλληλοκαρφώματα. Μόνο σε ερασιτεχνικούς συλλόγους και αρκετούς ιδεολόγους γυμναστές συναντάται κάτι διαφορετικό.
Δύσκολα θα γινόταν διαφορετικά. Όταν στην οικονομία, τον κύριο τομέα της ανθρώπινης δράσης, επικρατεί ο λυσσαλέος ανταγωνισμός, η επιδίωξη του κέρδους πάση θυσία και με οποιοδήποτε μέσο και όχι η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όταν εμπορευματοποιούνται τα πάντα, είναι φυσικό όλα τα υπόλοιπα να υποτάσσονται και να διαστρέφονται. Το κλίμα από την οικονομία απλώνεται παντού.
Μένουν μετέωρες οι διακηρύξεις, τα μεγάλα λόγια, που όμως δεν μπορούν να λειτουργήσουν πια ούτε ως φύλλο συκής. Οι ισχυροί συνεχίζουν με κυνισμό το παιχνίδι.
Οι αδύνατοι, οι πολλοί, παρακολουθούν σαστισμένοι, προβληματισμένοι, αλλά απαθείς. Συχνά ξεχνιούνται και ικανοποιούνται είτε όταν, σπάνια βέβαια, επιβάλλεται κάποια τιμωρία, είτε όταν κάποιος συμπατριώτης, αδιάφορο αν ντοπαρισμένος ή όχι, πάρει μετάλλιο. Τότε θριαμβεύουν η «ελληνική ψυχή», το «ελληνικό φιλότιμο». Τότε «μας έκανε υπερήφανους». Προς στιγμήν μάλιστα παραβλέπεται και το αν τυχόν είναι ελληνοποιημένος ξένος. Μόλις όμως τελειώσουν οι πανηγυρισμοί ξαναγυρίζουμε στα γνωστά, στα σίγουρα. Μας φταίνε οι ξένοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες…